DEPREMİN KEHANETİ

Kara güne uyandı, İzmir’imin insanı

Bir anda gelen deprem, sarıverdi her yanı

.

.

.

Korku, panik, heyecan kapladı yürekleri

Şok oldular bir anda, kilitlendi dilleri

.

.

.

Kat, kat yüksek binalar, yıkılıp enkaz oldu

Her yan moloz yığını, yaralı, ölü doldu

.

.

.

Neyin sınavındaydı, suçsuz bebekler bile

Ya günahsız hayvanlar, nasıl geldiler dile

.

.

.

İnsanoğlu “şükürü “ , unutur zaman zaman

Bir şamarla insanı, uyandırır yaradan

.

.

.

Kötü niyetli kalpler, kötülüğü unutsun

Yüreğimiz arınıp, merhamet - sevgi dolsun

.

.

.

Ne afatlar insanı, düzeltmeye yaradı

Ahlakı unutarak, fitne- fesata sardı

.

.

.

Ne sel baskınları, ne deprem ne yangınlar

Ders olmadı bizlere, ne afet ne salgınlar

.

.

.

Çok büyük gecmış olsun, İzmirimin halkına

Özümüze dönelim, Allahımın aşkına

.

.

.

Sevcan ekrem İstanbullu

Ekim 2021